Ik ben nu 72 jaar en kom uit de tijd dat we in de verzorgingsstaat leefden. Ik snap dat daar genuanceerder naar gekeken moest worden omdat de kosten voor de zorg veel te hoog opliepen. Maar voor mijn idee zijn er bij de veranderingen belangrijke waarden en kennis verloren gegaan. En zijn de bezuinigingsrondes te groot geweest. Nu is er een tekort aan zorgzaamheid ontstaan.
Ik heb meegeschreven aan het GL verkiezingsplan, Sociaal Domein.
De laatste jaren is de trend om steeds meer vraag om hulpverlening in een welzijnsaanbod te vertalen en over te dragen aan vrijwilligers. Op zich geen verkeerde ontwikkeling maar het gevaar schuilt erin dat vraag om hulpverlening verkeerd wordt ingeschat en dat daardoor het aanbod aan hulp niet altijd passend is.
Wij zijn daarom sterk voor meer deskundigheid aan de poort. Daar waar de vraag naar hulp binnenkomt moeten hoogopgeleide mensen aanwezig zijn die in staat zijn een goede inschatting te maken van de hulp die gevraagd wordt: moet het professionele behandeling worden of kan welzijn volstaan.
Daarnaast maak ik me hard voor de ouderenzaak. Tot 2030 zal het aantal 75+-ers in onze gemeente stijgen van 8.500 tot 11.000.
Langer Thuis is het parool van de regering. Dat betekent aanpassingen aan woningen, maar wat veel schrijnender is, voldoende zorg organiseren voor de persoon en in en rondom het huis. Veel zorg zal moeten komen van mantelzorgers, zoals kinderen en buren.
Vroeger ging men als het leven moeilijker werd naar een verzorgingshuis. Die zijn er nu alleen nog maar voor mensen met een goedgevulde portemonnee. Het is belangrijk dat ouderen op de hoogte worden gebracht over wat de toekomst hun (niet) brengt en dat zij samen (per wijk misschien) actief zinvolle ideeën over kunnen gaan ontwikkelen. De groep zelf, en niet de gemeente, moet bepalen hoe ze hun oude dag willen doorbrengen.
Daar wil ik graag mijn bijdrage aan leveren.